JAK PRZETRWAĆ WŚRÓD POTĘŻNYCH I OKRUTNYCH LUDZI? (lekcje cesarza Klaudiusza)

„…utykaj przesadnie, umyślnie jąkaj się, udawaj chorego jak najczęściej, a przy wszystkich oficjalnych i półoficjalnych wystąpieniach zamyślaj się gapiowato, trząś głową, przebieraj nerwowo palcami..

Obraz "Sir Lawrence Alma-Tadema, RA, OM - A Roman Emperor (Claudius) - Walters 37165" autorstwa Sir Lawrence'a Alma-Tademy.

Źródło: link do pliku na Wikimedia Commons: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Sir_Lawrence_Alma-Tadema,RA,OM-A_Roman_Emperor%28Claudius%29-_Walters_37165.jpg.

Powyższy obraz autorstwa Sir Lawrence'a Alma-Tademy przedstawia scenę, która wydarzyła się w 41 roku n.e. Widać na nim zamordowano rozpustnego cesarza rzymskiego Kaligulę. Po prawej pretorianin odsłania zasłonę, gdzie chowa się przerażony Klaudiusz. Za chwile zostanie  okrzyknięty cesarzem. Na podłodze leżą ciała Kaliguli, jego żony i córki. 

„…utykaj przesadnie, umyślnie jąkaj się, udawaj chorego jak najczęściej, a przy wszystkich oficjalnych i półoficjalnych wystąpieniach zamyślaj się gapiowato, trząś głową, przebieraj nerwowo palcami. Gdybyś tak jasno patrzał na świat jak ja, zrozumiałbyś, że to jedyna droga, aby żyć bezpiecznie i na koniec dojść do sławy.”
-Robert Graves, Ja, Klaudiusz

Ostatnio podczas spacerów z Luckim i często przed snem namiętnie słucham audiobooka autorstwa Roberta Gravesa pt „Ja Klaudiusz”

Niektórzy zapewne pamiętają słynną telewizyjną adaptację tej powieści, napisanej na podstawie wspomnień cesarza rzymskiego Klaudiusza. Książka ma niewiele wspólnego z serialem. Jest genialnie napisana, wspaniała, przebogata w szczegółowe opisy, przemyślenia. Znajdziesz w niej niezwykle precyzyjnie zbadane przez autora, fakty historyczne z życia tego niepełnosprawnego cesarza, który rządził pomiędzy Kaligulą, a czasami Nerona (znanymi jako „cesarze -przyjemniaczki”)

Autor opowiada losy Klaudiusza w formie fikcyjnej autobiografii, której narratorem jest sam cesarz. 

Jako dziecko Klaudiusz z powodu świnki ogłuchł na prawe ucho i często chorował. Na co dzień jąkał się przez paraliż dziecięcy.  Nie mógł powstrzymać swoich niekontrolowanych nerwowych tików. Obficie się ślinił i kulał, co irytowało jego otoczenie. Gdy wszyscy nawzajem knują spiski przeciwko sobie, nasz wyśmiewany bohater stara się przystosować do sytuacji udając głupca, dzięki czemu walcząca o władzę i mordująca się nawzajem rodzina pozostawia go przy życiu. Członkowie rodziny uważali go za głupka, a jego wygląd i zachowanie za skutek umysłowego upośledzenia sprawiło, że trzymali go z dala od świata.

Był wyśmiewany i pogardzany nawet przez własną matkę oraz babkę Liwię, żonę cesarza Augusta.

Znaną z tego, że współrządziła Imperium dzięki truciu swoich przeciwników, a nawet ludzi niewinnych, ale po prostu podpadających jej w taki, czy inny sposób. Od  urodzenia Klaudiusza na nastepujących po sobie dworach cesarskich panuje mordercza walka o władzę, nawet wewnątrz rodziny, której nie są obce skrytobójcze mordy krewniaków, zagrażających sukcesji faworytów do tronu. Jednak nikt nie wie, że pogardzany przez wszystkich Klaudiusz nosi w sobie tajemnicę, której nikt nie powinien poznać, bo inaczej dołączyłby do grona ofiar.

Jest po kolei świadkiem rządów cesarzy: Oktawiana Augusta, jego przybranego syna Tyberiusza, a potem swojego szalonego bratanka Kaliguli.

Nikt z jego otoczenia nie zdaje sobie sprawy, że ten upośledzony członek rodziny cesarskiej jest niezwykle oczytanym, inteligentnym i bystrym obserwatorem rzeczywistości i stosunków panujących na dworze. Pewnego dnia jako młody chłopiec trafia do biblioteki w poszukiwaniu zwojów do czytania i trafia na nauczycieli, którzy są zaintrygowani ogromną wiedzą tak młodego człowieka. Po chwili jednak orientują się, że należy do rodziny cesarskiej. Przerażeni tym, co się dzieje na dworze dają mu radę:

„…utykaj przesadnie, umyślnie jąkaj się, udawaj chorego jak najczęściej, a przy wszystkich oficjalnych i półoficjalnych wystąpieniach zamyślaj się gapiowato, trząś głową, przebieraj nerwowo palcami. Gdybyś tak jasno patrzał na świat jak ja, zrozumiałbyś, że to jedyna droga, aby żyć bezpiecznie i na koniec dojść do sławy.”
-Robert Graves, Ja, Klaudiusz

Po morderstwie Kaliguli, przewrotny los sprawia, że nieoczekiwanie to właśnie Klaudiusz zostaje obwołany cezarem. 

Podobno został znaleziony, gdy ukrywał się za kotarą i wbrew swej woli został obwołany przez gwardzistów cesarzem. Pretorianie chcieli mieć uległego, posłusznego im cesarza, który nie zlikwidowałby ich oddziałów i nie powróciłby do systemu republikańskiego. Uważali go za upośledzonego i posłusznego idiotę, który będzie robił to, czego zażądają. Bardzo się pomylili!

Nazywali go głupcem, ale on był od nich mądrzejszy. Ale często pozory mylą. Myślę, że początkiem mądrości jest zaakceptowanie, że każdy jest do pewnego stopnia głupcem. Pytanie tylko – ile w nim jest głupca?

Przywołuję cesarza Klaudiusza, bo po części się z nim utożsamiam. Myślę, że był ciekawą postacią. Jedynym rzymskim cesarzem z rodziny julijskiej, który naprawdę był intelektualistą, a nie zepsutym moralnie tyranem. Gdy inni wydawali wyroki śmierci, zatracali się w orgiach i truli się nawzajem, on kryjąc się w bibliotece czytał historyczne zwoje. Uwielbiał towarzystwo mędrców, nauczycieli i historyków. Pisał pamiętniki i utwory literackie.

Zemstą Klaudiusza za wyrządzane mu przez całe życie krzywdy było napisanie wspomnień o swojej rodzinie. Ujawnił w nich mroczne i szokujące sekrety rodzinne, z których część znał tylko on. Był mądrym cesarzem, sprzymierzeńcem niewolników-wyzwoleńców. Chętnie nadawał obywatelstwo rzymskie podbitym ludom. W 43 roku n.e. ostatecznie i skutecznie podbił Brytanię. Próbował przeprowadzić reformę alfabetu, wprowadzając trzy nowe litery: Ↄ, Ⅎ i Ⱶ.

Do moich ulubionych cytatów z genialnego dzieła
„Ja Klaudiusz” autorstwa Roberta Gravesa należą te trzy:

„Tyrania wyrządza największą krzywdę tym, że odwodzi ludzi od cnoty.
Tyrania uczy pochlebstwa i nikczemnej bojaźni.
Pod rządami tyrana jesteśmy jako trzcina gnąca się pod podmuchem wiatru

Brak serca u człowieka jest wielką i niewybaczalną wadą, jeśli towarzyszy mu rozrzutność, samolubstwo, lenistwo, niechlujstwo, nabiera jednak zupełnie innego charakteru, jeśli występuje w parze z niezmożoną energią, umiłowaniem porządku i dobrych obyczajów.
Wtedy staje się zaletą bogów.”

(...) jedynym rozumnym usprawiedliwieniem władcy jest chęć uniknięcia rządów ludzi mniej utalentowanych niż on sam.

(...) Religijny fanatyzm jest najniebezpieczniejszą formą szaleństwa.”

Jednego możemy być pewni! Cesarz Klaudiusz zaliczał się do osób, które nazywam NIEZNISZCZALNYMI. Poświęciłem im nawet mój kurs o tej samej nazwie.

Jeśli pragniesz zmienić swoje życie, stać się odpornym na przeciwności losu oraz rozwijać się w myśl filozofii stoickiej, zapraszam Cię do skorzystania z DARMOWEJ sesji coachingowej!

Pisz do mnie na adres: kontakt@lepiejteraz.pl

Pragniesz otrzymywać podobne historie, lekcje i strategie bezpośrednio na swoją skrzynkę?

Kliknij przycisk poniżej!